Zbliżamy się do okresu szczytowego postmodernizmu, w którym strach, siła, współczucie, nieufność i wspólnota inspirują nas do otaczania się elementami z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, gdy próbujemy odnaleźć się w rzeczywistości i stworzyć bezpieczne i wielofunkcyjne przestrzenie. Te kokony ucieczki przenoszą nas do światów, w których wszystko się miesza, a czas nie ma znaczenia.